 |  |
Decretum Gratiani (Kirchenrechtssammlung)
Überblick
Kapitel:
C. I. Sine sacramento uisibili et fide inuisibili nemo saluatur.
C. II. In baptismate concupiscentia exstinguitur, non ut non sit, sed ut non obsit.
C. V. Sicut nunc in baptismate, ita olim in circumcisione remittebantur peccata.
C. VI. Originale peccatum nunc in baptismate, olim in circumcisione remittebatur.
C. VII. Paruulis in fide offerentium prodest fides.
C. VIII. Per fidem et baptisma iustificamur a peccatis.
C. IX. Per aquam baptismi de terreno fit homo celestis.
C. X. Aqua baptismi non purgaret peccata, nisi tactu dominici corporis esset sanctificata.
C. XI. Generale baptisma non nisi sabbato sancto Pascae et Pentecostes celebretur.
C. XIII. Quare in predictis temporibus baptisma celebretur.
C. XV. In solempnitate pascali et Pentecostes catecumini baptizentur.
C. XVI. Necessitate cogente quolibet tempore baptizare licet.
C. XVII. Nisi necessitate cogente preter Pasca et Pentecostem nullus baptizare presumat.
C. XIX. Nemo nisi sacerdos baptizare presumat.
C. XX. Non presumat mulier baptizare.
C. XXI. Etiam laici necessitate cogente baptizare possunt.
C. XXIII. Non reiteretur baptisma, quod a pagano ministratur.
C. XXV. Sicut per bonum, ita per malum ministrum eque baptisma ministratur.
C. XXVI. Non merita ministrorum, sed uirtus Christi in baptismate operatur.
C. XXVIII. Non reiteratur baptisma, quod in nomine S. Trinitatis prestatur.
C. XXX. Baptizantur qui tantum in nomine Domini baptizati probantur.
C. XXXI. An approbetur baptisma, quod a non baptizato prestatur.
C. XXXII. Non reiteratur baptisma, quod in fide sanctae Trinitatis ab hereticis prestatur.
C. XXXIII. Valet ad salutem baptisma, etsi non ea fide paruuli offeruntur.
C. XXXIV. Effusio sanguinis inplet uicem baptismi.
C. XXXV. Non baptizatur in homine, quicquid in eo est.
C. XXXVI. Valet baptisma etsi per laicos ministretur.
C. XXXVII. Quamuis recte uiuat catecuminus, sine baptismo tamen non potest saluari.
C. XXXVIII. Non reiteretur baptisma, cuius formam constat integre collatam.
C. XXXIX. Et per bonos et per malos ministros eque baptizat Christus.
C. XL. Nec baptisma, nec baptizandi potestatem scismatici amittunt.
C. XLI. Mali non sua potestate, sed Christi uirtute baptisma ministrant.
C. LXII. Quando prosit baptismus ei, qui ficte accedit.
C. XLIII. Non reiterantur sacramenta, que extra ecclesiam ministrantur.
C. XLIV. Quomodo recipiantur in ecclesia qui in nomine Trinitatis apud hereticos baptizantur.
C. XLV. Extra ecclesiam baptismus accipi potest, sed non prodest.
C. XLVI. Heresis et sacrilegium hereticorum sunt, non sacramenta.
C. XLIX. Quod bonis et malis sacramenta ecclesiae conmunia sunt.
C. L. Non tamen obsit ad aquam baptismi malicia benedicentis.
C. LI. Non est rebaptizandus qui ab hereticis baptizatur.
C. LII Baptizati a paganis in nomine baptizentur Trinitatis.
C. LIII. Sine exorcismis et exsufflationibus nullus baptizetur.
C. LIV. Offitium baptizandi catecumini preueniant.
C. LV. Quo tempore catecumini ad exorcizandum sunt deferendi.
C. LVI. Qui tempore conpetentibus symbolum est predicandum.
C. LVII. In unaquaque ecclesia baptizandi catecizari possunt.
C. LX. Ante, quam baptizentur, quilibet sunt examinandi.
C. LXI. Baptizandi quare exorcizentur et exsufflentur.
C. LXIII. Quare signetur baptizandus in corde et in fronte.
C. LXIV. Quare super eum orationes dicantur.
C. LXV. Quare sale initientur.
C. LXVI. Quare iterum exorcizentur.
C. LXVII. Sacerdotes exorcizando demonia depellunt.
C. LXVIII. Quare de saliua nares et aures tanguntur.
C. LXIX. Quare nares, non ora baptizandorum episcopus tangit.
C. LXX. Quare a sacerdote inungantur.
C. LXXI. Quomodo fontem baptismi Trinitatis presentia consecrat.
C. LXXII. Verba erroris per inpericiam prolata non inpediunt aquae sanctificationem.
C. LXXIII. Quid significent misteria, que in fonte baptismatis celebrantur.
C. LXXIV. Aliorum fide et professione paruuli baptizantur.
C. LXXV. Aliorum testimonio egrotantes sunt baptizandi.
C. LXXVI. Sacramentum fidei, non ipsa fides paruulum facit fidelem.
C. LXXVII. Alterius professio non ualet ei, qui per se respondere potest.
C. LXXVIII. Quare trina mersio in baptismate celebretur.
C. LXXIX. De his, qui semel, non tertio in baptismate merguntur.
C. LXXXII. De his, qui in Christi nomine semel tantum merguntur
C. LXXXIII. In inuocatione Trinitatis tertio in baptismate mergere debemus.
C. LXXXIV. Rebaptizentur qui in nomine Trinitatis baptizati non fuerint.
C. LXXXV. Semel in baptismate mergere licet.
C. LXXXVI. De sacerdote, qui per inpericiam linguae latinae in inuocatione Trinitatis deliquit.
C. LXXXVII. Quare baptizati a sacerdote ungantur.
C. LXXXVIII. Quare baptizatus a presbitero ungatur in cerebro.
C. LXXXIX. Quid super baptizatum a sacerdote dicatur.
C. XC. Quare unguentum super caput baptizati ponatur.
C. XCI. Quare candida uestis traditur Christianis.
C. XCIII. Quot mensibus Iudei inter catecuminos habeantur.
C. XCIV. De Iudeis plerisque frequenter ad Iudaismum redeuntibus.
C. XCV. Ante baptismum diabolo et eius operibus abrenunciare debemus.
C. XCVI. Non transit ad nouam uitam quem non penitet ueteris uitae.
C. XCVII. Ante baptisma penitenciam agere debemus.
C. XCVIII. Quadraginta dierum abstinentia Iudeis baptizandis indicatur.
C. XCIX. Penitencia non est necessaria baptizandis.
C. C. Necessitate cogente in catecismo et confirmatione idem conpater esse potest.
C. CI. Non plures, sed unus paruulum in baptismate suscipiat.
C. CII. Qui non est baptizatus nec confirmatus, alium in crismate uel baptismate tenere non debet.
C. CIII. Abbati uel monacho non licet conmatres habere.
C. CV. Qui in baptismo paruulos suscipiunt, pro eis apud Deum fideiussores existunt.
C. CVII. Neque rebaptizationes, neque reordinationes fieri licet.
C. CIX. De Arrianis, quando rebaptizentur uel quando non.
C. CX. Baptizentur, de quibus ignoratur, an sint baptizati.
C. CXIV. Non baptizatur cum matre, quicquid in eius corpore est.
C. CXV. Quare non baptizatur cum matre qui in eius utero est.
C. CXVII. De his, qui ignoranter bis baptizantur.
C. CXVIII. De his, qui ex industria bis baptizantur.
C. CXIX. Presbiteris baptizatos crismate ungere licet.
C. CXX. Baptizatos in frontibus presbiteris ungere non licet.
C. CXXI. Crismatis pannum secundo linire, et super alium baptizatum mittere licet.
C. CXXII. De ueteri crismate baptisma consecrare non licet.
C. CXXIII. Non nisi a propriis episcopis crisma accipiant.
C. CXXIV. Conficere crisma et per dioceses destinare omni tempore episcopo licet.
C. CXXV. Qui baptizandi accipit offitium sine crismate proficisci non debet.
C. CXXVI Ante, quam crisma infundatur, ad aspergendum aquam de fonte accipere licet.
C. CXXVII. Unde aspersionis sanctificatio exordium sumpsit.
C. CXXVIII. De his, qui usque ad exitum uitae suscipere baptisma differunt.
C. CXXIX. Paruulis baptizatis parentum non nocet perfidia.
C. CXXX. Aliorum fides in baptismo paruulos saluat.
C. CXXXI. Corpore et sanguine Christi participat qui per baptisma membrum eius efficitur.
C. CXXXII. Quare sit baptizandus qui de baptizato nascitur.
C. CXXXIII. In baptismate omnia peccata moriuntur.
C. CXXXIV. Sicut nulli baptisma negatur, ita nemo est, qui non peccato moriatur.
C. CXXXV. In baptismo Iohannis non erat peccati remissio.
C. CXXXVI. Non solum originalia, sed etiam actualia peccata remittuntur in baptismate.
C. CXXXVII. Quicumque ex concupiscentia nascitur per baptismum regeneratur.
C. CXXXVIII. Offerentium fides paruulos facit fideles.
C. CXL. Karitas ecclesiae peccata dimittit, uel tenet.
C. CXLI. Solus Christus peccata dimittit.
C. CXLII. Preter baptisma Christi paruulis nulla salus promittitur.
C. CXLIII. Baptizati in Christo incorporantur, et eius membra fiunt.
C. CXLV. Gratia non solum peccata dimittit, sed etiam legem inplere facit.
C. CXLVI. Vetus infirmitas in baptismo non penitus absumitur, sed uires amittit.
C. CXLVII. Discipuli Christi eius baptismate creduntur abluti.
C. CXLVIII. Apostoli omnes Christi baptismate baptizati creduntur.
C. CXLIX. Catecuminus catholicus heretico baptizato prefertur.
C. CL. Non tam ablutione corporis, quam fide cordis baptisma constitit.
C. CLI. Sicut in ueteri testamento quidam spirituales, ita in nouo quidam carnales inueniuntur.
C. CLII. Non naturae necessitate, sed merito peccati Adam moriturus erat.
C. CLIII. Paruuli non solum penam, sed etiam culpam a parentibus trahunt.
C. CLIV. Gratia et peccata dimittit, et ne reiterentur adiuuat.
C. CLV. Quid sit peccatum gratia docet, et ut uitetur facit.
C. CLVI Sine gratia diuina mandata inpleri non possunt.