 |  |
C. I. Excommunicentur uiduae, que religioso habitu abiecto nuptias elegerint.
C. II. De uiduis et uirginibus que a religionis proposito discedunt.
C. III. Transire non possunt uiduae et uirgines post religionis propositum ad nuptias.
C. IV. Ex quolibet sensu corporis mulier corrumpi potest.
C. VI. Clericus deponatur, laicus excommunicetur, qui cum moniali mechatus fuerit.
C. VII. Viduae et puellae, que post religionis habitum nubunt, a conmunione suspendantur.
C. IX. De his, que uotum uirginitatis habentes nubunt, necdum sacro uelamine tectae.
C. X. Non sunt admittendae ad penitenciam uirgines sacrae, si publice nupserint.
C. XII. Monachus et uirgo Domino consecrata si nupserint, excommunicentur.
C. XIII. Dum uiuunt, lamentis penitenciae se afficiant qui sanctimonialibus scienter copulantur.
C. XIV. A sacra conmunione priuentur qui sacris uirginibus se sociant.
C. XV. In monasterio reuocetur ac recludatur que a fornicatione recedere noluerit
C. XVI. Non est fas uiduis post susceptum uelamen a sacro proposito discedere.
C. XVII. Qui sacro tectam uelamine in coniugium ducit anathema sit.
C. XVIII. Ad habitum redire cogatur, et recludatur in monasterio, qui religiosam uestem abiecit.
C. XIX. Districtae custodiae tradatur que a religionis proposito ad secularem habitum rediit.
C. XX. Non tribuitur licentia nubendi, qui continentiam seruare decreuerunt.
C. XXI. Peiores sunt adulteris qui continentiae propositum uiolant.
C. XXII. Monachus et uirgo, que se Deo dedicauit, nuptiis iungi non possunt.
C. XXIII. Diaconissa, que post ordinationem nubit, anathema sit.
C. XXIV. Inter bigamas reputantur qui uirginitatem pollicitam preuaricantur.
C. XXV. Virginibus Deo dedicatis nec in fine danda est conmunio, si libidini seruierint.
C. XXVI. Cogatur ad penitenciam filia clerici, si deuota maritum duxerit.
C. XXVII. Deuota, nisi peccare desierit, non est in ecclesia recipienda.
C. XXVIII. De monacha, que ad lapsum adulterii deducitur.
C. XXIX. Post dignam penitenciam conmunionem recipiant qui in religiosas mulieres excedunt.
C. XXX. De legibus inperatorum.
C. XXXI. Caste obseruent religionis habitum, que religionis obtentu uelantur.
C. XXXII. Monachus uxorem ducens numquam sacri gradus sortiatur offitium.
C. XXXIII. Ante professam continentiam nubant uiduae quibus uolunt.
C. XXXIV. Non permittatur uidua post professionem continentiae uotum deserere.
C. XXXV. Professio uiduitatis coram episcopo facta post habitum susceptum nulli uiolari permittitur.
C. XXXVI. Modus et solempnitas faciendae professionis hoc ordine seruetur.
C. XXXVII. Filii sunt perditionis qui uiolant corpora feminarum Deo sacratarum.
C. XXXIX. In monasteriis retrudantur monachi uxoribus sociati.
C. XL. De monacha que ad lapsum adulterii deducitur.
C. XLI. Coniugia uouentium non sunt dissoluenda.
C. XLII. De uiduis, que primam fidem irritam fecerunt.
C. XLIII. De eodem. Item Theodorus.
C. V. Coniugalis pactio, non uirginitatis defloratio facit matrimonium.
C. VI. A prima fide desponsationis coniuges appellantur.
C. X. Triplex bonum coniugii fuit in parentibus Christi.
C. XI. Frater sponsam fratris post mortem eius non potest ducere.
C. XIII. Uxore mortua licet uiro aliam accipere, sed non repudiatam uel desponsatam.
C. XIV. Post mortem alicuius nullus de consanguinitate eius sponsam accipiat.
C. XVI. Non est inter eos matrimonium, quos non copulat conmixtio sexuum.
C. XVII. Illa mulier non pertinet ad matrimonium, cum qua non celebratur nuptiale misterium.
C. XIX. Causa religionis coniugia solui non debent.
C. XX. Absque uiri consensu monasterio mulier deputata ad eius consortium redire non prohibetur.
C. XXI. Ad uxorem redire cogitur qui sine eius consensu religiosam uestem suscepit.
C. XXII. Sine uxoris consensu religionis propositum uir sumere non ualet.
C. XXIII. Sine conscientia episcopi uiro et uxori causa religionis diuertere non licet.
C. XXIV. Sine uxoris uoluntate uiro continere non licet.
C. XXV. Vir non est suscipiendus in monasterium, nisi uxor conuertatur.
C. XXVI. Continentiae uota non licet uxori suscipere, nisi eandem uir eius elegerit uitam.
C. XXVII. Desponsata puella non prohibetur monasterium eligere.
C. XXVIII. Desponsata inpune monasterium potest eligere.
C. XXIX. Si mulier probauerit, quod a uiro suo numquam cognita fuerit, separetur.
C. XXX. Sororem uxoris polluens neutram ualet habere.
C. XXXI. De eo, qui dormiuit cum sponsa fratris sui.
C. XXXII. Qui sponsam filii sui obprimit, simul cum ea sine spe coniugii maneat.
C. XXXIII. Si sponsus raptam recipere noluerit, liceat sibi nubere alii.
C. XXXV. In desponsatione coniugium initiatur.
C. XXXVI. Coniunctorum permixtio matrimonium perficit.
C. XXXVII. Matrimonium sponsali conuentione initiatur, conmixtione perficitur.
C. XXXVIII. Cum desponsata fuerit tradita et in usum deducta, recte coniunx appellatur.
C. XXXIX. Quare sponsae post pactum non statim tradantur.
C. XL. Consuetudine scripturae sponsae coniuges, et sponsi uiri appellantur.
C. XLI. De eodem. Idem super Genesim.
C. XLII. Maria coniunx dicitur more scripturae, cum simpliciter sponsa esset.
C. XLIII. Dominus non conmendasset matrem discipulo, si eam Ioseph cognouisset.
C. XLIV. Maria uxor Ioseph appellatur, quia sic ab eo putabatur futura.
C. XLV. Ad nuptias Mariae Ioseph non peruenit.
C. XLVI. Puellae desponsatae prioribus reddendae sunt, si eis raptae fuerint.
C. XLVII. Conmunione priuetur sponsa, nisi raptorem deserere, et ad sponsum suum redire uoluerit.
C. XLIX. Ibi raptus admittitur, ubi puella abducitur, de cuius ante nuptiis nichil actum probatur.
C. L. Puellam alteri desponsatam alter accipere non ualeat.
C. LI. Si quis alicui mulieri consensus fidem fecerit, non licet illi aliam ducere.