Suche

Neue ausführliche Suche

CAUSA VII.

GRATIANUS.
Quidam longa inualetudinem grauatus episcopus alium sibi
substitui rogauit, cuius precibus summus Pontifex annuit, et quod
rogauerat ei concessit. Postea uero conualuit idem episcopus,
et quod prius fecerat cupit rescindi; aduersus eum, qui sibi
accesserat, questionem mouet, suam cathedram tamquam
sibi debitam reposcit. (Qu. I.) Hic primum queritur, utrum
uiuente episcopo alius possit in ecclesia eadem ordinari? (Qu. II.)
Secundo, an iste ualeat reposcere cathedram, quam sua intercessione
alter accepit?

Überblick

Kapitel:

C. I. Pro molesti corporis suo honore non priuetur episcopus.

C. II. Flagellatis a Domino afflictio addi non debet.

C. III. Infirmitatis causa loco suo quis priuari non debet.

C. IV. Pro infirmitate uel egritudine pontifices non sunt abiciendi, nec in eorum loco alii substituendi.

C. V. Viuente episcopo alius sibi succedere non ualet.

C. VI. Non est episcopus qui in locum irrepserit uiuentis.

C. VII. Non est in ecclesia qui cum episcopo pacem non habet.

C. VIII. Suo iure quis cedere non debet.

C. IX. Perditionem sibi adquirunt qui ab episcopis recedentes unitatem ecclesiae scindunt.

C. X. Non est defendendus qui uiuentis locum inuadit.

C. XI. Non licet episcopo ecclesiam suam dimittere.

C. XII. Augustinus non tam successit quam accessit.

C. XIII. Episcopo grauato infirmitate alius subrogari potest.

C. XIV. De eodem.

C. XV. Quisque sacrificans sacerdotem sibi uicinum habeat, qui cepta sacramenta expleat, si ei aliqua necessitas ingruerit.

C. XVI. Si sacerdos necessitate preoccupatus fuerit, cepta sacramenta per alium expleantur.

C. XVII. Senectute grauato coadiutor est dandus, qui morienti succedat.

C. XVIII. Non successor, sed coadiutor uiuenti episcopo datur.

C. XIX. Episcopus uel quilibet clericus relicta sua ecclesia non debet ad aliam transire.

C. XX. In monasterio deputetur episcopus, qui in ecclesia sua residere contempnit.

C. XXI. Episcoporum nulli conceditur principalem cathedram relinquere, et ad alium ecclesiam se conferre.

C. XXII. Intercessori cathedram, cui datus est, tenere non licet.

C. XXIII. Excommunicentur clerici, qui relicta sua ecclesia ad eam redire noluerint.

C. XXIV. De eodem.

C. XXV. Non licet episcopo ecclesiam suam relinquere et ad aliam transire.

C. XXVI. De eodem.

C. XXVII. Alienae plebes ab episcopo non usurpentur.

C. XXVIII. Alienos clericos ordinare uel altaria consecrare episcopo non licet.

C. XXIX. Diebus solempnibus clericus ecclesiae suae deesse non debet.

C. XXX. Remouendus est episcopus ab ecclesia, cui inrepserit et ad suam redire cogendus.

C. XXXI. Qui alienam cathedram appetit, ab ea expulsus etiam propria careat.

C. XXXII. Qui contemptu minoris ad maiorem aspirat utraque careat ecclesia.

C. XXXIII. Deiciatur a clero qui muneribus ecclesiam adquirere temptat.

C. XXXIV. Necessitatis uel utilitatis causa episcoporum mutaciones fieri possunt.

C. XXXV. Causa necessitatis mutaciones episcoporum fieri possunt.

C. XXXVI. Christum negare conuincitur qui necessitatem patientibus misericordiam non inpendit.

C. XXXVII. Non ambicione, sed sinodali auctoritate de ecclesia ad ecclesiam episcopus transeat.

C. XXXIX. Ecclesia unius episcopi ab alio disponi non debet.

C. XL. Deponatur qui locum alterius inuadere non timet.

C. XLI. In una ecclesia duo prelati esse non debent.

C. XLII. Qui metu hostilitatis ad alium locum transierit postea ad suam ecclesiam redire oportet.

C. XLIII. De sacerdotibus, qui relictis ecclesiis suis ad alias migrarunt.

C. XLIV. Necessitate temporis episcopalium sedium mutaciones fieri possunt.

C. XLV. Episcopus, qui causa humilitatis monachus efficitur, ad pontificatum redire non ualet.

C. XLVI. Pro infestationibus malorum non licet episcopo susceptum gregem relinquere.

C. XLVII. In persecutionibus episcopus ecclesiam suam non deserat.

C. XLVIII. Non est reprobatio, sed uirtutis probatio bonorum aduersitas.

C. XLIX. Quando liceat prelatis subditos deserere, uel non.

C. I. De quodam presbitero, qui caduco morbo laborabat.

C. II. A regimine ecclesiae suspendatur qui in terram frequenter eliditur.

Spalten:

565/566 - 589/590