C. XXIV. De eodem.
Item ex Concilio Antioceno. [c. 3.]Si quis presbiter, uel diaconus, uel quilibet clericus, deserta
sua ecclesia, ad aliam transeundum esse crediderit,
et ibi paullatim temptet, quo migrauit, perpetuo permanere,
ulterius ministrare non debet, presertim si ab
episcopo suo ad reuertendum fuerit exhortatus. Quod si
post euocationem sui episcopi non obedierit, sed inobediens
perseuerauerit, omnimodis ab offitio suo deponi
debere, nec aliquando spem restitutionis habere.
Si uero propter hanc culpam depositum alius episcopus
susceperit, et ipse a communi sinodo penam merebitur increpationis
tamquam ecclesiastica iura dissoluens.