Suche

Neue ausführliche Suche

QUESTIO VI.

GRATIANUS.
I. Pars. Sequitur sexta questio, qua queritur: Quo remedio
causa uiciata subleuetur, et si remedium illud sit dandum ei, qui
causa dilationis uocem appellationis exhibuerit? Causa uero
uiciata remedio appellationis subleuari poterit.
Unde Fabianus Papa ait: [ad Hilarium Episcopum,
epist. III. c. 3.]

Überblick

Kapitel:

C. I. Causae uiciatae remedium appellationis subueniat.

C. II. De eodem.

C. III. De eodem.

C. IV. Quisquis pulsatus fuerit, apostolicam sedem appellet.

C. V. Episcopi grauioribus causis pulsati apostolicam sedem appellent.

C. VI. Ad Romanam ecclesiam ab omnibus appelletur.

C. VII. Qui a proprio metropolitano se grauari putauerit, maiorem sedem appellet.

C. VIII. Ad Romanam ecclesiam appelletur ab omnibus quasi ad matrem.

C. IX. Quociens aliquis appellauerit, audientia sibi non denegetur.

C. X. Iniuste dampnati restitutionem, et obpressi auxilium a Romana debent habere ecclesia.

C. XI. De causa appellationis cognoscere non licet nisi ei, ad quem appellatur.

C. XII. Iudicia appellantium ab eis sunt audienda, ad quos appellatur.

C. XIII. De Remensi archiepiscopo, qui appellantem Romanam sedem iudicare ausus est.

C. XIV. Quisque eam obedientiam maioribus exhibeat, quam ab inferioribus desiderat.

C. XV. Qui grauatur a proprio metropolitano, primatis aut uniuersalis ecclesiae sedem appellet.

C. XVI. Romanam sedem appellet qui iudicem suspectum habuerit.

C. XVII. De eodem.

C. XVIII. Ante exitum causae per appellationem recedere licet.

C. XIX. Excommunicetur, qui iudicibus suis obtemperare noluerit.

C. XX. Non denegetur ei appellatio, quem in supplicio sententia destinauit.

C. XXI. Ante datam sententiam licet alicui appellare.

C. XXII. Post datam sententiam infra quod tempus quisque appellare debeat.

C. XXIV. A quo appellatur ad quem appellatum fuerit dimissoriae litterae dirigantur.

C. XXV. De his, qui causa dilationis appellant.

C. XXVI. Cum possessor appellat, dum euentus causae dubius est, possessionis fructus sequestrentur.

C. XXVII. Iniuste appellans omnimodo puniendus est.

C. XXVIII. Infra decem dies appellationis remedium conceditur.

C. XXXI. De libellis dimissoriis.

C. XXXII. Excommunicetur catholicus, qui causam suam iudicio infidelium committit.

C. XXXIII. A quibus iudicibus prouocari non licet.

C. XXXIV. A iudicibus, qui eliguntur communi consensu prouocari licet.

C. XXXV. Qui de episcoporum iudiciis queruntur, a uicinis episcopis audiantur, uel ab aliis ex consensu eorum adhibitis.

C. XXXVII. Cum per appellationem sententia soluitur, non debet ei obesse, qui iniquo animo non iudicauit.

C. XXXVIII. Clericus non deuocetur ad testimonium illius causae, cuius primum cognitionem suscepit.

C. XXXIX. Non licet appellari ab eis, ad quos prouocatum fuerit.

C. XL. Appellationem in causa capitali uel status interpositam per procuratorem exequi non licet.

Spalten:

465/466 - 481/482