Suche

Neue ausführliche Suche

CAUSA XIV.

GRATIANUS.
Canonici cuiusdam ecclesiae questionem mouent de prediis;
testes ex fratribus suis producunt; negociatoribus pecuniam crediderunt,
ut ex eorum mercibus emolumenta acciperent. (Qu. I.)
Queritur, an liceat eis repetere sua? (Qu. II.) Secundo, an
illi testes sint audiendi? (Qu. III.) Tertio, an illud sit usuras
exigere? (Qu. IV.) Quarto, an liceat clericis uel laicis a quolibet
usuras expetere? (Qu. V.) Quinto, an elemosinae de usuris
fieri possint? (Qu. VI.) Sexto, an usurarii penitenciam agere
ualeant, nisi quod male acceperunt restituant.

Überblick

Kapitel:

C. I. Pro rebus transitoriis episcopus prouocatus non litiget.

C. II. Peccat, qui ultra debitum exigit, non qui sibi debita reposcit.

C. I. Clerici pro sua ecclesia testimonium ferre possunt.

C. II. In conficiendis instrumentis sacerdotes ad testimonium non uocentur.

C. I. Qui plus quam dederit expetit usuras accipit.

C. II. Quicquid supra datum exigitur, usura est.

C. III. Quicquid sorti accidit usura est.

C. IV. Quando amplius exigitur quam detur, usura accipitur.

C. I. A questibus negociationis clerici abstineant.

C. II. Excommunicentur ministri, qui fenerantur.

C. III. Qui uolunt esse in clero a studio negociationis abstineant.

C. IV. Alienetur a clero usuras aut superhabundantiam exigens.

C. V. Pro pecunia, quam dedit mutuo clericus, iusto precio species recipiat.

C. VI. Clericus non plus accipiat quam conmodauit.

C. VII. [VIII.] De eodem.

C. VIII. [VII.] Etiam laicis usura dampnabilis est.

C. IX. Turpe lucrum sequitur, qui minus emit, ut plus uendat.

C. X. Rapinam facit qui usuram accipit.

C. XI. Non minus crudelis est qui pauperem trucidat fenore, quam qui diuiti aliqua rapit.

C. XII. Ab illo usuram exigere possumus, cui iure nocemus.

C. I. De usuris elemosinae fieri non possunt.

C. II. Oblatis de rapina reprobatur a Deo.

C. III. Non est aliquid rapiendum diuitibus, ut detur egenis.

C. IV. De eodem.

C. V. De eodem.

C. VI. Furtum conmittit qui inuentum non reddit.

C. VII. Qui de rebus concessis et bene quesitis elemosinam inpendit, illa placet Deo.

C. VIII. Peccat qui rem inuentam non reddit.

C. IX. Bonus usus non iustificat iniuste quesita.

C. X. Cum alterius detrimento alteri subuenire non licet.

C. XI. Elemosinae et sacrificia non placent Deo, que offeruntur ex scelere.

C. XII. Non licet aliena rapere exemplo Israelitarum spoliantium Egyptios.

C. XIII. Maioris penae est uiolenter aliquid eripere, quam furari.

C. XIV. De male adquisitis bonum fieri potest.

C. XV. Que male acquiruntur aliquando bene possunt expendi.

C. I. Penitencia non agitur, si res aliena non restituitur.

C. II. Qui rem alienam consecrat, eius estimationem restituat.

C. III. Ecclesia pro malis intercedat non eos temere defendat.

C. IV. Non solum in maioribus sed etiam in minoribus furtum conmittitur.

Spalten:

731/732 - 743/744