Suche

Neue ausführliche Suche

Überblick

Kapitel:

C. I. Penitentium reconciliatio, crismatis et puellarum consecratio a presbiteris non fiat.

C. II. Permissione episcopi uirgines consecrare presbiter ualet.

C. III. Nec diacono ministrare, nec penitentem in ecclesia benedicere presbitero licet.

C. IV. Iussione episcopi presbiteri de occultis peccatis penitentes reconcilient.

C. V. Si episcopus absens est, per presbiterum reconcilietur in periculo constitutus.

C. VI. Qui metu mortis reconciliatur conualescens sine conmunione penitenciae impleat tempus.

C. VII. Sine manus inpositione recedentes de corpore reconcilientur.

C. VIII. Aliorum testimonio moriturus reconcilietur, si obmutuit uel in frenesim uersus est.

C. IX. Cura et probatione episcopi morientes reconcilientur.

C. X. Non est neganda reconciliatio his, qui tempore necessitatis eam inplorant.

C. XI. Non respuatur eius oblatio, qui festinans ad penitenciam sacerdotem inuenire non potuit.

C. XII. Reus est animarum presbiter, qui penitenciam morientibus abnegat.

C. XIII. Penitencia morientibus non est deneganda.

C. XIV. Inconsulto episcopo penitentem presbiter non reconciliet, nisi ultima cogat necessitas.

Spalten:

1035/1036 - 1041/1042

QUESTIO VI.

GRATIANUS.
Quod autem ab episcopo excommunicatus eo inconsulto ab
alio reconciliari non possit, nisi forte per eius metropolitanum
uel per summum Pontificem, ratione et auctoritate probatur.
Presbiteri namque potestatem excommunicandi uel reconciliandi
ab episcopis accipiunt, non episcopi a presbiteris, atque ideo excommunicatos
a sacerdotibus reconciliare possunt, excommunicatos
uero ab episcopis sacerdotes reconciliare non ualent.
Reconciliatio namque penitentium episcopale offitium est, non
sacerdotale.
Unde in Concilio Cartaginensi II. c. 3. Fortunatus
Episcopus dixit: